2017 Paralimpik Okçuluk Dünya Şampiyonası’nda grup halinde şampiyonluk yaşadı. Şu anda dünya sıralamasında ikinci sırada bulunuyor. “Bu dünyada yalnızca zihinsel ve fizikî mani yok. Cüret mahzuru var” diyen Aydın, acınacak biri olmak yerine hayata tutunma uğraşıyla insanlara ilham olmayı seçtiğini söylüyor. İşte, 26 yaşındaki Aydın, o ilham verici öyküsünü Hürriyet’e anlattı:
Bir anda başımın üzerine bir stant devrildi ve….
Bir toplumsal ağ projesi üzerinde çalışıyorduk. Projenin başındaydım. Üniversitenin dinlenme alanında kucağımda bilgisayarla otururken başımın üstüne bir stant devrildi. ‘Stant’ denilince yanlış anlaşılabiliyor. Etkinliklerde kullanılan büyük bir masaydı. Bacaklarım yerde uzanmış halde minderde oturuyordum. Bir anda başımın üzerine devriliyor ve aldığım darbeyle C6 düzeyinde bir kırık meydana geliyor boyun omurumda… Omuriliğim hasar alıyor ve omurilik felci geçiriyorum. Aldığım darbeyle göğüs altımdan itibaren bedenimin denetimini kaybediyorum. Yüzde 20’lik bir yaşama ihtimalim kelam mevzusuymuş. 6 gün ağır bakımda yatıyorum. 6 gün boyunca yalnızca tavanı izleyince bir şeylerin manasının ne olduğunu nitekim fark edebiliyorsunuz.
Tekerlekli sandalyeye oturmam bile aslında bir mucizeymiş
Yoğun bakımda kendi kendime düşündüm: Ya beşerler bana acıyarak bakıp sahip olduklarına şükredecek yahut o denli şeyler başaracaktım ki ilham olacaktım. İkinciyi seçtim. 8 ay hastanede kaldım. Birinci fizik tedaviye 4 kişi çarşafla koltuğa taşınıp gittim. “Asla pes etmeyeceksin” dedim. Tekerlekli sandalyeye oturmam bile mucizeymiş. 21 yaşında hayatının baharında büyük hayaller kurarken, yaptığım yazılım işinden ötürü felç oluyor ve bir anda hastaneye yatıyorsun! Hayatı yaşamak için bir seferlik deneyime sahip oluyorsun. Bunu da hangi durumda olursan ol yaşamak zorundasın. Nasıl yaşayacağına yalnızca sen karar veriyorsun. Ben hoş yaşamayı tercih ettim.
Yoğun bakımda ölen o çocuk öykünün başlangıcıydı
Yeni kıssanın başladığı an bir çocuğun ağır bakımda ölmesiydi. Çığlıklar koptu. Orada dedim ki; “Çok ufak yaşlarda bir çocuk hayatını yaşayamamış, topa bile vuramamış tahminen… Sen tekrar yaşadın 21 yaşına kadar her şeyi. Bir şeyler yaşayamamış insanlara ilham olacak bir şeyler yapmalıyım.” 2.5 yıl kadar fizik tedavi gördüm. Çok sıkmaya başladığında babam, tanıştığı bir ulusal okçudan bahsetti. Birkaç ay sonra yanına gittim. Atışlarını izledim. Uzaklığımız 50 metre… 8 santimetrelik alanı vurmaya çalışıyoruz. Atışlar yapıyor 50 metreden daima 10’u, 9’u vuruyor. “Kolay” diye düşündüm. “Yayına bakabilir miyim” dedim. Elime aldım ve sandalyeden düşüyordum! 6 ay egzersiz yaptım. Fakat 6 okun 3’ü karavana gidiyordu!
Akciğerimde sönme yaşadım
Akciğer sönmesi yaşadım. 2-3 saatlik uykularla hareketsizce, balon şişirdim. 5-10 kilo verdim. Sonrasında Avrupa Şampiyonası’nda 1. olduk. Kişiselde 5. oldum. Dünya Şampiyonası’ndan kota alabilirsem Olimpiyat hakkı kazanacağım. Şu anda dünya sıralamasında 2. sıradayım.
Atatürk’e sarılmayı isterdim
Geçmişe gidebilme bahtım olsaydı, Atatürk’ü görüp, sarılmayı çok isterdim. Beşerler hâlâ onun söylediklerini anlayamıyor. Onu sevmek siyasi görüşmüş üzere anlatılıyor. Yaptıklarımı da Atatürk ve onun gibi hizmet edenlerin hatırına yapmaya çabalıyorum. Kaza öncesi karakterim tahlilci, pratik, yorulmayan; sonrasındaysa sahip olduklarının farkında olan, azimli ve çalışkan bir karakter…
SANDALYE VE YAYI BORÇ HARÇ ALDIM
Okçulukk için evvel tekerlekli sandalye aldım. Kazadan evvel biriktirdiğim paranın yanı sıra borç aldım. Lakin parasını ödemeden sandalyeyi aldım. Satıcıya “Bana güveniyor musun” dedim, o da “Güveniyorum” dedi. Alıp çıktım! 15 bin liralık özel bir sandalye. Sıra yaydaydı. Erzurum’dan 2. el satan birini buldum. Her gün arayıp, pazarlık yaptık fakat bir türlü indirim yapmıyordu. En son “100 lira daha veriyorum yoksa aramayacağım” dedim ve sonunda yolladı.
İkinci bir baht tanındı dünya şampiyonu olduk
Otoparkta bir dolap ve kauçuk gaye koydum. Gerisine da TV kutusu. 5-6 saat antrenman yapmaya başladım. Soğuk ve tozlu bir yerdi. Olağanda günde 300 ok atılır, ben 1000-2000 atıyordum. Mayıs 2017’de ulusal ekip gelişim kampına çağrıldım. Çin’deki dünya şampiyonası için seçmelere puanım yetmedi ve 2. gün konuta geldim. Gece hoca aradı. “Bir talih daha vermek istiyoruz” dedi. Önemli farkla seçildim. Çin’de kişiselde dünya 1 numarasını yensem de dördüncü oldum. Ekip olaraksa dünya rekoru kırıp şampiyon olduk. Son 2 ok kalmıştı lakin oklar istediğim yere gitmiyordu. Birini 9 attım. Berabere gidiyorduk. 1 puan şampiyonluktu. Son okuma geldik ve 10’u vurdum. Oradan sonra rakibin atışına gerek kalmadan dünya şampiyonluğu geldi. Türkiye’ye döndük. Beklediğim ilgiyi göremedim. Bir toplumsal medya hesabı açtım. Yarıştan bir hafta sonra şampiyonlukla ilgili bir flood hazırladım. 3 milyon görüntülendi. Sonraki gün TV’lerden röportaj istekleri geldi. Annem Meyram Aydın, babam Şinasi Aydın, ağabeyim emre Aydın… Ben bir şeyler yaptıkça onlar da bana daha çok güvenmeye başladı. Hepimiz kriz durumundan çok hoş bir biçimde çıktık. Kırılma anımız bence buydu.
