◊ Oyunculuğu bırakacağınıza dair haberler çıktı. Hakikat mu yanlış mı, nedir gerçek?
– Katiyetle yanlış! İşimi seviyorum. Bırakmıyorum.
◊ Nereden çıktı bu dedikodular pekala?
– Geçenlerde de biri emekli olup olmadığımı sordu. “Hayır” dedim. “Ama Avustralya’da oyunculuğu bıraktığını açıkladın” dedi. “Öyle mi oldu! Ben de oradaydım, o denli bir şey söylediğimi hatırlamıyorum” dedim.
Ne söylemiştiniz aslında?
– Aslında bahsettiğim, işimizin büyüklüğü ve sorumluluğuydu. Daima öteki yerlerde olmamız gerekiyor. Çalışırken uzun müddet ailelerimizden farklı kalıyoruz. Bir sinemanın çekimleri 3 ila 6 ay ortasında tamamlanıyor. 14 saatlik set günleri, çekimler… Orada gençler için daha rahat bir iş olduğunu tabir etmeye çalışmıştım.
Artık rastgele bir projeye uzun mühlet taahhüt vermek, tüm vaktimi o işe adamak için epeyce seçici davranıyorum. Şayet bir işte yer alacaksam, kiminle çalışacağımı ya da ne için vaktimi vereceğimi daha çok sorguluyorum. Yoksa işimi çok seviyorum. Olağan ki yapabildiğim kadar sinema yapmaya devam edeceğim. Yalnızca genç oyunculardaki güç ve coşku bende artık yok demiştim. Daha seçiciyim.
İKİMİZİN DE HAYATI TÜM DÜNYADA MERCEK ALTINDA
◊ Leonardo DiCaprio ile birinci sefer “Bir Vakitler… Hollywood’da” sinemasında birlikte çalıştınız değil mi?
– Evet, birinci sefer bu sinemada çalıştık.
◊ Peki birlikte çalışmaktan zevk aldınız mı? Arkadaş oldunuz mu?
– Hayır, zevk almadım. Çok berbattı. Arkadaş da olmadık!
◊ Anlamıştım zaten!
– Yani… Leo abartılmış, gereğinden fazla beğenilen büyütülmüş, gereğinden fazla bedel verilen bir aktör… (Gülüyor) Latife bir yana; Leo sinemada iz bırakan aktörler ortasında. Kesimimize katkıları ve dayanağı inanılmaz düzeyde.
◊ Siz ve o… İki süperstar oyuncu… Nasıldı birlikte çalışmak?
– Ruhsal olarak rahattı. Her projede sorumluluk hissinden kaynaklanan bir baskı vardır. Lakin karşında oynayan Leo’nun kalibresinde bir aktör olunca, ne rol olursa olsun, hangi sahne olursa olsun performansı en üst çekeceğini biliyorsun. Karşında o yetenekte bir oyuncu olunca tasa etmiyorsun. Sorun olmayacağını biliyorsun. Güvendesin yani…
Ayrıca ikimiz de neredeyse birebir periyodun aktörleriyiz. Sinema yapmayı birebir periyotta öğrendik. Sinemanın ekosisteminde birlikte büyüdük. İkimiz de bu kesimde hayatta kalmanın sırlarını çalışarak öğrendik.
◊ Hayatta kalmak derken?
– Bizim dalımızdan bahsediyorum. Maalesef o denli bir dal ki, oyuncuyu anında çiğneyip sistemin dışına atabiliyor.
Her şey bir yana Leo’nun sinematik dehasına, seçimlerine, yaptığı işlere de büyük hürmet duyuyorum. Sonra ikimizin de hayatı tüm dünyada mercek altında. Özel hayatımızı dünyanın farklı köşelerinde konuşan milyonlarca insan var. Hatta özel hayatımız yok! İrtibat kurduğumuz çok mevzu var yani. Ortak noktalarımızdan ötürü ani bir kimya uyuşması yaşadık esasen.
Üstüne bir de bu sineması yaptık. Çalıştığımız, bazen nefret ettiğimiz fakat tekrar de çılgınca sevdiğimiz bölümdeki arkadaşlığı, yaşadığımız kentte; Los Angeles’ta geçen bir öyküyü anlattık. Harikulade bir tecrübeydi…
80’Li YILLARIN HARİKA MODELLERi GiBiYiZ
◊ Sizin nesil, büyük sinema yıldızları çıkaran son nesil olarak kabul ediliyor. Yeni devir oyuncular bunu yaşayamayacak deniliyor…
– Evet, 80’li yılların muhteşem modelleri üzereyiz.
◊ Muhakkak… Sinemada Leonardo DiCaprio, sinema sinemaları de yapmış fakat daha çok dizileriyle tanınan bir aktörü canlandırıyor. Yaşlandıkça iş bulmakta zorlanan bir aktör. Az evvel bahsettiğiniz üzere bu dalda hayatta kalabilmek epeyce sıkıntı. Hem sinemadan hem de tecrübelerinizden yola çıkarak bu durumu değerlendirmenizi istesem neler söylersiniz?
– Sinemada öykü şahsî pahayla de ilgili. Kendi bedelini bilmekle… Margot’nun karakteri, geleceğe umutla bakmayı söz ediyor. Cliff yani benim karakterim, kabullenme düzeyine ulaşmış bir adam. Ne iş olursa olsun en güzelini yapmak istiyor. Her zorluğu bir halde halledeceğini düşünüyor. Leo ise kendinden ve yeteneklerinden kuşku duyuyor, kendine hürmet duyma konusunda sorunlar yaşıyor. Hem kendiyle hem de dalla çaba ediyor. Bu kesimde çalışan insanların yaşadıklarından bir kesit sunuyoruz. İnsan olmak merkezimiz yeniden.
Aslında yaş olarak olgunlaştıkça, insan olmayı bir oyun olarak görmeye başladım. Vakit, durum ve muhtaçlığa nazaran değişim gösteren bir oyun…
HOLLYWOOD FAVORi ŞEHRiM
◊ “Hollywood” denilince aklınıza birinci neler geliyor?
– Favorim! Favori kentim. Kıssaların anlatıldığı yer. Anlatılan kıssalarla insan tabiatına en ince detayına kadar mikroskopla bakan, vakit zaman yol gösteren, güldüren, ağlatan, şaşırtan kent…
◊ Şehrin hangi tarafında oturuyorsunuz?
– Hollywood yazısına çok yakın. Hatta evimden yazı çok hoş görünüyor…
ÜNLÜ BiR YÖNETMEN TARAFINDAN KANDIRILDIK
◊ Bölümde başınıza gelen enteresan bir anınızı bizimle de paylaşır mısınız?
– Çok fazla var…
◊ Birini anlatın…
– Birinci yıllarımda bir direktör tarafından kandırılmıştık. O devrin epeyce tanınan bir direktörüydü hem de! Benimle ve öteki bir aktörle, tıpkı sinemaya lakin farklı senaryolarla anlaşmış…
DUBLÖRÜ OYNADIĞIM iÇiN FiT OLMALIYDIM
◊ Filmde fizikî olarak çok düzgün durumdaydınız. Özel bir hazırlık yaptınız mı?
– Bizim işimizde fizikî özellik sinemaya ve karaktere nazaran form alıyor biliyorsun. Bu defa bir dublörü oynadığım için fit olmalıydım. Yalnızca daha sağlıklı beslenip spor yaptım, o kadar.
◊ Şimdi? Spora devam mı?
– Proje bittiğinden beri hamburgerler, pizzalar… (Gülüyor)
BEN KARAVANIMDA OTURURKEN ZOR iŞi DUBLÖRLER YAPIYOR
◊ Sizin canlandırdığınız Cliff karakteri, Leonardo DiCaprio’nun oynadığı Rick’in dublörü, yakın arkadaşı, müdafaası, sürücüsü elhasıl her şeyi… Hollywood’da binlerce dublör var. Eminim hepsinin hayali günün birinde ana oyuncunun gölgesinden çıkıp büyük bir oyuncu olmaktır. Cliff’i canlandırırken onları da düşündünüz mü?
– Evet! Tüm takımla birlikte sineması birinci kere izlediğimizde Quentin’in ne kadar hoş bir iş çıkardığını düşündüm. Bilhassa Cliff’i anlatırken ortaya çok hoş nüanslar kattı. Bir iş bitince öbür iş için gayret başlıyor. Lakin yalnızca dublörler için değil, neredeyse kesimin tamamında tıpkı durum kelam konusu. Herkesin kaygısı çalışmaya devam edebilmek. Bilhassa set takımlarının…
Şimdi bir şeyler değişiyor. Dijital platformlar bölüme iş bulma açısından olumlu tesirler sağladı. Daha çok iş imkanı var. Birçok yetenekli müellif, direktör, oyuncu ve kameramana çalışma imkanı doğdu. Dijital platformlardan evvel bu yoktu! Artık kesimimizde her alanda yetenek patlaması yaşanıyor.
Ve son bir şey eklemek istiyorum; bir aktör olarak öteki oyuncuların rol alabilmek için verdiği uğraşları görmek, nasıl zorlandıklarına şahit olmak, uğraşlarını duymak hiç kolay değil. Maalesef hayli çetin ve rekabetin yüksek olduğu bir dalın kesimleriyiz. Artık iş alanımız biraz genişledi. Daha da genişleyecek…
◊ Filmde arkadaşlık da anlatılıyor. Sizin var mı kesimden yakın arkadaşlarınız? Varsa kimler?
– Mesleğimin başlarında tanışıp hâlâ görüştüğüm 30 yıllık dostlarım var. Hakikaten sevdiğim, karşılıklı birbirimize takviye olduğumuz bir küme insan var. Lakin isim vermeyeceğim.
◊ Hiç sinemadaki üzere dublörünüzle özel bir arkadaşlığınız oldu mu?
– Dublörlere hürmetim büyük. Ben karavanımda otururken sıkıntı işi yapan onlar. Arkadaşım Tom’un (Cruise) zıddıyım bu hususta. O dublör kullanmıyor lakin ben kullanıyorum.
Soruna dönersem… Evvelden farklıymış bu şekil dostluklar. Steve McQueen ve Bud Ekins, dublör-aktör dostluğunun en özel kombinasyonuydu bence. Artık işbirliklerimiz daha süreksiz. Üretimciler ve dublör ajansları karar veriyor dublörlerimize. Zira günümüzde yasal sorumlulukları çok fazla. Yasal zorunluluklardan ötürü dublör koordinatörlerimize itimat ediyoruz. Ancak dostluk örneği vermem gerekirse, Rick (Leonardo DiCaprio) ve Cliff (Brad Pitt) epeyce uygun arkadaşlar…
BEN DE birinci YILARIMDA TEHLiKELi beşerlerle KARŞILAŞTIM
◊ Bu sinema aslında Harvey Weinstein’in üretim şirketinden çıkacaktı ancak cinsel taciz savlarından sonra mutabakat iptal edildi. Bu dalda yıllardır çalışan biri olarak, hiç şahit oldunuz mu bu stil şeylere etrafınızda?
– Ben de birinci yıllarımda birkaç tehlikeli beşerle karşılaştım. Az çalıştığım, dala yeni yeni girmeye başladığım, en hassas, en savunmasız, kendimi müdafaa edemeyeceğim, etkilenmeye elverişli, insanların sağından solundan çekiştirip etkilemeye çalıştığı yıllarda…
◊ Peki genç bir adam olarak nasıl başa çıktınız bunlarla?
– Bilmiyorum! Kendimi korudum fakat nasıl yaptım bilmiyorum. Bu ortada yanlış anlaşılma olmasın, dehşetli tecrübeler yaşayan beşerlerle hiçbir manada kendimi karşılaştırmıyorum. Yalnızca ben başladığımda dalda o denli bir hava vardı. Hissediyordun olan biteni.
Ama ben berbat insanları eleyip, güzellere yakınlaşan biri oldum her vakit. Bu dala girdiğimde benden daha zeki insanlara yakın durdum. Hayatta da benden daha bilgili ve akıllı insanlara yakın durdum daima. Bu türlü yapmam mesleğimde tesirli oldu. Farkı yaşadım. Hem de tüm mesleğim boyunca.
Konuyu uzatmak istemiyorum lakin son iki yıldır yaşananlar olması gereken şeylerdi. Dal kendine bir ayar çekmeliydi. O denli oldu, hâlâ da oluyor.
“iNSANLARA Gereğince URGAN VER Ki KENDiLERiNi ASABiLSiNLER”
◊ Sinemadaki Cliff korkusuz bir adam. Brad Pitt’te durum nedir?
– Korkusuzluk… Everest’e tırmanmak ya da bungee jumping yapmak ilgimi çekmiyor mesela. Hâlâ körü körüne araştırıyorum, hâlâ arıyorum bu sözün tarifini… Hakikat Cliff korkusuz, kendinden emin, biraz kibirli bir adam. Hatta içinde biraz şeytanlık var. İnsanlarda iyiyi arıyor lakin daima en berbatına hazırlıklı. Şayet beşerler kendi mezarlarını kazmak istiyorsa onun için sorun değil. Doğduğum yerde (Ozark, Missouri) bir kelam vardır; “İnsanlara gereğince urgan ver ki kendilerini asabilsinler” diye. Bende durumlar farklı.
◊ “Bir Vakitler… Hollywood’da” 1969 yılının Los Angeles’ında geçiyor. O periyoda dair aklınızda kalan üç şey nedir?
– Otomobiller, müzik, giysi usulü…
◊ Bu ortada sinemadaki köpekten de bahsetmeden geçemeyeceğim. İnanılmazdı!
– Eğitmenlerimizin yapıtı. Ve alışılmış ki Quentin’in… O oyuncularından istediği tepkisi almakta hayli başarılı. Bu köpek de olsa fark etmez. Quentin ne görmek istiyorsa onu alır…
