◊ Toplumsal medyayı çok güzel kullanıyorsun… Hatta geçenlerde Twitter’da “Menemen soğanlı mı olur, soğansız mı?” diye sorarak büyük bir tartışmanın fitilini ateşledin. Sence soğanlı mı, soğansız mı olur?
– Şayet inanılmaz domates ve eski tohum biber bulursan soğansız olur.
◊ Bulamazsan…
– Lezzet vermesi için soğanlı olur…
◊ Bu karşılığın büyük hayal kırıklığı oldu. Ben her şartta “Soğansız” diyenlerdenim zira…
– Lakin domates sıradansa, biber de tarla biberi değilse, soğan lezzet verir.
◊ Sen de Türkiye üzere ortada kaldın…
– Ne şiş yansın, ne kebap…
◊ Yılın birden fazla vakti eşin Linda ile birlikte Atlanta’da yaşıyorsun… Orada neler yapıyorsun?
– Yemek, mesken işleri yapıyorum. Kızımın ödevlerine yardım ediyorum…
◊ Hakikaten mi?
– Yok. (Gülüyor) Yalnızca kızıma birtakım derslerde yardım ettiğim gerçek.
◊ Kızınız Ceylan kaçıncı sınıfta okuyor?
– Şu an 11’inci sınıfa gidiyor. Seneye lise sona geçecek…
◊ O kadar büyüdü mü, en son gördüğümde 7-8 yaşındaydı… Vakit hakikaten çok çabuk geçiyor…
– Evet, ben de ne kadar çabuk büyüdüğüne inanamıyorum. Artık 17 yaşında… Tarih, ideoloji üzere oldukça önemli dersleri var, onunla ilgileniyorum.
Kitap yazıyorum
◊ Hürriyet’teki yazıların dışında yeni projelerin yok mu?
– Mecmualara de yazı yazıyorum. Lakin asıl değerlisi artık bir de kitap hazırlıyorum.
◊ Nasıl bir kitap yazacaksın?
– Hayat nasıl yaşanmalı usulünde bir kitap olacak. İlber Ortaylı’nın “Bir Ömür Nasıl Yaşanır” kitabı üzere… Kronik Yayıncılık’tan çıkacak…
◊ Sence hayat nasıl yaşanmalı?
– Benim konuştukça, düşündükçe fikirlerim değişiyor. Bu sorunun yanıtı için biraz daha beklemeni istiyorum. Zira ben de şimdi cevabını bulmadım.
Şöhretten kendimi koruyorum
◊ Hayatına dışarıdan gıpta ile bakılıyor. Yiyorsun, içiyorsun… Kâh İtalya’da, kâh Fransa’da tatildesin… Bu hayatın bir zorluğu var mı?
– Olağan ki var. Hiçbir şey uzaktan göründüğü üzere değildir. Kim olursan ol, hangi ekonomik düzeyde olursan ol, hayat karşınıza birçok sorun çıkarıyor.
En değerlisi de sevdiklerinle ilgili sıhhat meseleleri çıkabiliyor. Vefatlar, hastalıklar olabiliyor. Bu Türkiye’de de bu türlü, Amerika’da da bu türlü… Yapmamız gereken hayatın zorluklarına karşı kendi kefemize yük koymak.
◊ Koyamayanlar da var… İntihar ederek ömrüne son veren dünyaca ünlü şef Anthony Bourdain üzere…
– O da koymaya çalıştı lakin demek ki bir yerde “yeter benden bu kadar” dedi.
◊ İntiharını nasıl yorumluyorsun?
– Hürmetle karşıladım lakin sevdikleri açısından egoist bir karar olabilir.
Çünkü kızı var. Ancak ben bu hususlarda yargıda bulunmuyorum. Zira mevzuyu içten bilmeyince verilen yargılar havada kalır ve yanılırsın…
◊ Şöhret mi onu intihara sürükledi?
– Şöhretli insanların birçoğu yalnız oluyor. Birçok insan, onlara değil, imajlarına yaklaşıyor.
İmajlarını seviyorlar ve gözlerinde büyütüyorlar. Lakin bu kere de onları yakından tanıyınca hayal kırıklığına uğruyorlar. Zira yakından tanıdığın vakit hayatta hiç kimsenin büyütülmeye değmeyecek kadar, sıradan olduğunu görürsün. Herkesin zayıf tarafları, zaafları ve çürükleri vardır…
Ünlü açısından da devamlı o imajı yaşamaya çalışmak, çok büyük gerilim getiren bir olaydır.
◊ Şöhret senin hayatını nasıl etkiliyor?
– Ben kendimi koruyorum. Önceliklerimin farkındayım.
Burada yılın 360 günü çalışıp, fecî bir para kazansan da o paranın keyfini çıkaramadıktan sonra sana zül olur. Elbette benim de maddi korkularım var. Kızım üniversiteye gidecek ve üniversitenin yıllık fiyatları çok fazla.
İyi bir tat hafızam var
◊ Kendini gurme olarak görmediğini söylüyorsun…
– Zira gurme diye bir şey yok. Sen yazarsın, ben de müellifim. Bir adamın damak zevkini, uzunluk ölçer üzere ölçemezsin. Birçok insanın damak zevki vardır. Benim avantajım memleketler arası yemek yeme deneyimimin çok fazla olması. Dünya Bankası’nda çalıştığım yıllardan beri birçok ülkede dolaştım, dışarıda çok yemek yedim.
İyi de bir tat hafızam var. Hukukçu olduğum için, tarihler de aklımda kalır, referans notları oluşturabiliyorum.
Bu nedenle kendimi yeme ve içme eleştirmeni olarak görüyorum.
◊ Dünya Bankası’nda çalıştığın yılları özlüyor musun?
– Özlemiyorum zira bana nazaran bir yer değildi. Dünya Bankası çok hiyerarşik bir yapı. Şayet yaratıcı bir tarafın varsa, düzgün bir iş yapmaya çalışıyorsan bin tane maniyle karşılaşıyorsun.
Dünya Bankası’na birinci girdiğimde heyecanlandım natürel, zira itibarlı bir yer. Çok zeki beşerler vardı etrafımda… Fakat çalışmaya başladıkça giderek artan bir hayal kırıklığı yaşadım. Oradan ayrılıp, akademiye kaçtığım için çok memnunum.
Az bile söyledim
‘hödük oğlu hödük’
◊ Son derece nazik, beyefendi ve centilmen birisin… Fakat geçenlerde toplumsal medyada bir takipçine “hödük” diye bağrındın...
– Az bile söyledim.
◊ Toplumsal medyada seni nasıl delirtiyorlar?
– Hayatta en kızdığım şeylerden biri, üstüne görev olmayan birinin bana ne yapmam gerektiğini söylemesidir. Lokantaya gidiyorum, toplumsal medyada sevdiklerimi paylaşıyorum. Bu, kamusal bir vazife değil. Keyfimin istediği yere masraf, canımın istediğini yerim… Sen ister bakarsın, ister bakmazsın… Ben bir paylaşım yapmışım, adam altına büyük bir ukalalıkla “İtalya’nın türlüsü tanıtacağına, Anadolu’yu dolaş da bizim türlüleri tanıt” yazmış. Ulan sen kimsin, hödük oğlu hödük. Az bile söyledim yani! (Gülüyor) Dışarıda karşılaşsak gelip benimle iki söz konuşamaz ancak bana ne yapmam gerektiğini söylüyor. Üstelik karşı tarafa kızdıkları vakit bir de homofobik yapılarını gösteriyorlar…
◊ Nasıl yani?
– Beğendiği bir yanıt gelmeyince ‘karı kılıklı adam’, ‘kılıbık’ üzere şeyler yazıyor. Zira kendi başında erkeğin buyurgan olduğu bir dünyada yaşıyor ve karşı tarafa kızdığı vakit ona dişil özellikler atfediyor.
◊ Pekala hakikaten konutta kimin kelamı geçiyor?
– O kadar yıldan sonra biz bu mevzuyu aştık. Gerçek bir çift olmayı başardık.
◊ Linda Hanım’la kaç yıldır evlisiniz?
– 30 yıl oldu. Evlendiğimde Linda üniversitede okuyordu. Bitirir bitirmez evlendik. Çocuk yapmak için de 13-14 sene bekledik.
O çorabı bana Linda aldı
◊ Galatarasay çorabı giydin ve şampiyonluk geldi…
– Kızım Ceylan çocukken Atlanta’daki bir parka giderdik… Orada ördekleri beslerdik. Sonra onların bize uğur getirdiğine inandık. Bu çorabı eşim Linda almış. Galatasaray’ın maçı öncesi tesadüfen komodini düzenliyorduk. Linda çorabı bulunca “A bu çorabı bugün giy” dedi. Ben de “Şimdi değil, bir bakalım maç nasıl başlayacak” dedim.
◊ Gol yiyince mi giydin?
– Evet, baktım birinci yarı 1-0 yeniliyoruz, Linda’ya “çorabı getir” dedim. Çorabı giydikten sonra maçı izlemeyi bıraktım. Daha sonra televizyonu tekrar açtım, baktım 2-1 öndeyiz, çoraplar da ayağımda…
Türk yemekleri, Türk
erkeklerine benziyor
◊ Türk mutfağını nasıl buluyorsun?
– Türk mutfağını birebir Türk erkeği üzere kendi kendimize o kadar çok övüyoruz ki…
◊ Katiyen katılıyorum… Türk mutfağı övüldüğü kadar uygun değil. Yemekler çok yağlı ve salçalı…
– Hem berbat hem âlâ tarafları var. Fakat dediğim üzere o kadar abartıyoruz ki, Türk mutfağı deyince akan sular duruyor. Türk mutfağını namus problemi yapıyoruz. Fakat mutfakta milliyetçilik olmaz.
◊ Türk mutfağının kuvvetli ve zayıf tarafları neler?
– Hamur işlerinde bayağı düzgünüz. Mesken yemeklerinde de kuvvetliyiz. Ancak deniz eserlerinde zayıfız.
Eskiden Türkiye mutfağının lezzeti, kozmopolit yapısından geliyordu… Türkiye’de yaşayan Boşnaklar, Yahudiler ve Ermenilerin lezzetleriyle çok güçlü bir tarafı vardı.
Ancak bu yapı yavaş yavaş erozyona uğramaya başladı.
Geleneksel yemekler ortadan kalkmaya, çok emek gerektirdiği için yapılmamaya başladı.
Zeytinyağlı yemek bulmak çok zorlaştı.
Balık pişirmeyi çok az insan biliyor. İstanbul’da 100 balıkçıya gidiyorsun, tıpkı meze geliyor.
Sanki tek bir yer var, hepsine tıpkı meze gökten iniyor üzere.
Şimdiki aklımla geçmişe dönsem
vegan beslenirdim
◊ En çok hangi dünya mutfağını seviyorsun?
– Kategoriye nazaran değişiyor. Hamur işlerinde Türkiye ve İtalya. Zerzevat yemeklerinde Japonya, sakatatlarda Fransa, deniz eserlerinde İspanya…
◊ En sevdiğin yemek nedir?
– En sevdiğim yemek diye nitekim bir şey yok. Ancak onsuz yaşamam dediğim daha çok deniz eserleri… Ot da çok seviyorum.
◊ “Ot seviyorum” diyorsun lakin bu kuzu sıkıntısı ne olacak? Günün birinde vegan olur musun?
– Şimdiki aklımla 23 yaşında olsaydım, vegan beslenirdim. Vegan beslenme bana çok zıt gelmiyor. Lakin benim çocukluğumda et daha düzgündü. Bir de daha çeşitli etler yeme bahtım vardı…
◊ Artık de körpe kuzuları yiyorsun…
– Evet, o yüzden çok berbat düşler görmeye başladım. Artık vazgeçtim. Buradan ilan edeyim, artık kuzu yemeyeceğim.
◊ Yemeyecek misin nitekim?
– Hayır yemeyeceğim.
◊ Son bir akşam yemeği yiyecek olsan, nerede ve ne yemek istersin?
– 1985-90 Romanée-Conti şarap içmek isterdim. Paris’te bir lokanta var. Orada ocak ve şubat aylarında trüf böreği ve kaz ciğeri yapılıyor. Fevkalâde yemek… Onu tercih ederdim…
◊ Lakin sen daima hayvanseverlerin itiraz ettiği yemekleri yiyorsun… Dünyada artık kaz ciğeri yenmesine büyük reaksiyon var…
– Hayat ideolojim, sen kendi gerçek bildiğini yap… Diğerlerinin davranışlarım hakkında yargıda bulunması beni enterese etmiyor. Çocukken de, 18 yaşındayken de böyleydim.
Yeniden TV programı
yapmak isterim
◊ Yurtdışındayken İstanbul’daki en çok hangi yerleri özlüyorsun?
– Kazasker’deki Konyalılar Etliekmek, Beyti, Kurtuluş’taki Adana Ocakbaşı ve Kıyı… Daha çok kebap, balık ve meyhane kategorisindeki yerleri özlüyorum.
◊ Üç günlük İstanbul ziyaretinden hepsine gidecek misin?
– Hayır, buraya çalışmaya geldim. adece Kıyı’da balık yiyeceğim.
◊ Tekrar televizyon programı yapacak mısın?
– Önemli, güvendiğim bir yerden teklif gelirse tekrar yapmak isterim.
Ama tekrar televizyon programı yaparsam, en değerli korkum bağımsızlığımı korumak olur.
Yani lokantalarla kırmızı çizgilerim her vakit devam edecek. Objektifliğimizi koruyacağız.
◊ Hiçbir yerde sponsorluk almıyor musun?
– Hayır…
