Couchsurfing uygulaması tüm dünyada kullanılan, gezginlerin tercih ettiği bir konaklama biçimi. Referansa dayalı olan bir sistemi var. Konut sahipleri de, gezginler de bir profil oluşturuyor. Gideceğiniz yerde arama yapıp profiline nazaran bildiri atabiliyorsunuz. Her iki tarafında koşulları uyuyorsa gittiğiniz ülkede birkaç gün fiyat ödemeden konaklayabiliyorsunuz. Birçok konut sahibi kahvaltısından yemeğine kadar size hazırlıyor. İran’da ve Ürdün’de bizimle çok ilgilenen beşerler oldu.
Çok hoş anılarla ayrıldım. Türkiye’de Facebook üzerinden ‘couchrail’ isminde bir küme var. İnterrail Türkiye’nin bir kolu bu kümede. Türkiye içindeki konaklamalarımı genelde bu küme üzerinden gerçekleştiriyorum. Van’da, Tatvan’da, Uşak’ta ve Bodrum’da… Sistem özünde tıpkı gönüllülük aslına dayanıyor. Genelde pek çok ülkenin bu türlü lokal kümeleri var. Birden fazla yabancı gezgin de ‘Couchrail Facebook’ hesabına bildiri atıyor. Onları da konuk ediyoruz. Ben Türkiye’deki en enteresan Couchsurfing tecrübemi anlatmak istiyorum bu yazıda.
Facebook üzerindeki kümede şubat ayında bir post görmüştüm. Postu açan kişi Bodrum’da bir teknede gezginleri konuk edebileceğinden bahsediyordu. Ege cinsimin Bodrum ayağında postu açan Mehmet’in teknesi Balık’ta konaklayacaktım. Üç yıl bir teknede yaşamış ve artık teknesiz bir kaptan olarak bu beni heyecanlandırmadı değil.
Gün geldiğinde ben Bodrum’daydım. Paşa Tarlası plajında beni almalarını bekliyordum. Bir bot yanaştı. Selamlaştık ve bota binerek tekneye hakikat yol aldık. Ben olağan bir tekne bekliyordum fakat ‘Balık’ beş kamaralı, iki banyolu, 50 yaşında kocaman bir yelkenli çıktı.
Bodrum’da kullanılan guletlerden. Mehmet Beyefendi beni tekneye çıkardı ve gitti. Koskoca bir teknede tek başıma kalakaldım. Evvel insan bir elini kolunu koyacak yer bulamıyor. Garip bir durum. Sonra denizin rengini görünce güneşin ne kadar kızgın olduğunu fark edip kendimi sulara bıraktım. Merdiveni bile koymadan üstelik. Neyse ki tekne sahibi Mehmet Beyefendi birkaç tekne yandaydı. Balık, Bodrum Kalesi açıklarında demirli, limanda değil. Çok hoş tekne komşuları var. Yan teknenin sahibi 23 yaşında bir İngiliz, Lisa. Birinci gece onun konuğu olarak masaları donattık ve günü Bodrum Kalesi üzerinde batırdık. Sonraki gün yelken yaptık. Mehmet Bey’in arkadaşları teknenin bakımıyla, mutfağıyla ilgileniyordu. Bodrum’da yetişmiş gençler yelken yapmasını da çok âlâ biliyordu. Yelken yaparak Orak Adası’na gittik. Birinci gelişim 26 yıl önceydi.
Bodrum’un Maldivleri
Orak Adası Bodrum’un Maldivleri olarak anılıyor. O denli hoş bir turkuaz renk hâkim ki hatırladığımdan daha da hoş. Ada da yalnızca tavşanlar yaşıyormuş. Buraya isterseniz çeşit tekneleriyle gelebilirsiniz. Kalabalık oluyor evet ancak karayla bir ilişkisi olmadığı için öbür da yol yok. Ben iki geceliğine gelmiştim ancak bir o tekne bir bu tekne, Orak Adası, yelken derken beş gün olmuş ben hâlâ teknedeydim. Git diyen de yok. Olağan de bu usul konaklamalarda beş gün kalınmıyor. Aslında konaklama da teknelerde olmuyor. Benim yaşadığım sahiden ekstrem bir olay.
Korkmuyor musun?
Ben tekneye birinci gittiğimde bunu duyan arkadaşlarım çok endişelendi. “Korkmuyor musun?” dendi. Sonuçta bir mesken değil. Denizin de tam ortasında. Şayet yolda tanıştığım birileri olsa tabi ki bende korkarım ve gitmem zati. Gezginlere yönelik bir uygulama olmasından ötürü korkmadım hiç. Karşımdaki insan da benim üzere risk taşıyor. Sonuçta ben de Couchsurfing’den gezginleri konuk ediyorum. Konuk olmayı da konuk etme hissini da biliyorum.
Her iki taraf içinde birebir tasalar geçerli. O da benim kim olduğumu bilmiyor ve şahsî alanına alıyor. Bilhassa yurtdışında bu halde seyahat ederek o ülkenin kültürünü birebir yaşıyorsunuz. Size istekli rehberlik ettikleri için gittiğiniz yerde oralı üzere yaşıyorsunuz. Turist olarak gittiğinizde asla göremeyeceğiniz şeyler görüp, yiyemeyeceğiniz yemekler yiyorsunuz. Bir belgeselin içinde yaşamak üzere bir şey…
Daha fazla bilgiye nerdesinbahar.com adresine tıklayarak ulaşabilirsiniz
