◊
Birinci kitabın çok ilgi gördü, cüretin hayranlık uyandırdı. Hayatını anlatmaya birden teğe karar vermedin herhalde? Nasıl gelişti bu süreç?
– Aslında yazmayı çok severim ve yıllardır yazıyorum. Hatta “Orgazm Meleğim” diye bir romana başlamıştım. Tekrar hayatımla ilgiliydi. “Ben, Ben Nü”den daha fazla cinsellik ve yaşadığım aşkları anlatıyordu.
◊
Orgazm Meleği mi? Sinema ismi üzere…
– Evet ismi süper! Bir sevgilim vardı. Daha doğrusu takılıyorduk, resmiyet yoktu. Ona bu lakabı taktım! O kitaptan vazgeçmedim ancak, duruyor. Tahminen tekrar başlarım.
◊
“Ben, Ben Nü” kitabını yazman da kolay olmamış sanırım…
– Evet yıllar sürdü. Kendime nazaran bir sürü çalışma yaptım. Şifacılar, şamanlar, workshop’lar… İçimdeki güce tekrar kavuştum ve artık susmamaya karar verdim. Bu kitap bayanlara bir ikram. Olağan erkeklere de! Bir ümit, bir ışık, bir yol gösterebileceğine inanıyorum. Çaresiz bayanlarımız yalnız olmadıklarını bilsin istedim. Bir sürü acı çekmişim, boşa gitmesi yanlışsız olmazdı.
◊
Bizim cüret dediğimiz şeyler aslında senin için olağan, değil mi?
– Evet, çok yanlışsız söyledin Onurcum! Birçok insan maalesef şeffaf değil. Gerçek yüzlerini göstermiyor. Ben kimseye hesap vermek zorunda hissetmiyorum. Ayrıyeten kimseden de korkmuyorum artık. Hasebiyle kaybedecek hiçbir şey yok. Bugüne kadar kimseye muhtaç olmadım. Ne yaptıysam kendi tırnaklarımla kazıdım. Lakin maalesef bu topraklarda çok oyun dönüyor. Palavra dolan, entrika… İnsanlarımız mutsuzluktan besleniyor. Kimse iyiliğinizi istemiyor. Kıskancız, gıybetçiyiz ve negatifiz.
◊
Sen bu şeffaf halinle negatifliğe karşı kendini nasıl koruyorsun?
– Kalkanım var! Kendim olmayacaksam bu dünyada yaşamanın ne manası var? Kimden kaçayım ya da korkayım? Asıl dürüst olmayanlar kendilerinden korkmalı. Demek ki kendilerini sevmiyorlar. İşin en acı kısmı, kendini sevmeyen nasıl sevgi verebilir? Hasebiyle beni berbat güçler etkilemiyor, direkt vücudumun içinden geçip kainatta yok oluyor!
ÇÜNKÜ BİZ BİR KABİLEYİZ!
◊
Kitabına oğulların nasıl reaksiyon verdi? “Anne şu kısmı atlasaydın?” dedikleri oldu mu mesela?
– Aslında yanılgı yaptım. Çok heyecanlanıp çocuklarıma birinci birkaç sayfayı okudum. Birinci yansıları “Vay, bu kitap çok satacak mummy!” oldu.
◊
Çok güzelmiş, ya sonra?
– Birkaç gün sonra biraz reaksiyon göstermeye başladılar. Sonuçta erkek çocuk. Kitapta çok erotik sahne var. Onların düşündükleri, arkadaşları okursa reaksiyonlarının ne olacağıydı… Yalnızca birkaç sayfadan bir insanın önyargılı davranması gerçek olmadığı için kitabı verdim okumaları için. Bu defa “Çok sağlam olmuş” dediler, “Her şartta senin arkandayız”.
◊
Gurur duydun mu onların bu tutumuyla?
– Olağan ki! Zira biz bir kabileyiz (gülüyor).
◊
Peki tam karşıtı olsaydı: Oğullarından biri, “Anne bu kitabı yayınlarsan beni kaybedersin” deseydi?
– O denli bir şey asla söylemezler. Zira bu tehdide giriyor ve biz birbirimizi asla tehdit etmeyiz… Zira hepimiz sanatçıyız. Sanatıma hakaret etmiş olurlardı.
KİMSEYE İFTİRA ATMIYORUM
◊
Kitapta isimlerini değiştirerek yazdığın erkekler var. Onların içinden reaksiyon gösteren oldu mu?
– Reaksiyon gösterirlerse kendilerini ele vermiş olurlar, değil mi? Zati “yaşam hikayesinden esinlenilerek yazılmış bir kurgu romandır” yazıyor kitabın birinci satırlarında. Kimse polemiğe girmek istemez. Ayrıyeten kimseye iftira atmıyorum. Daha evvel belirttiğim üzere, hatalı olan benim! Kabullenip birçok şeye göz yumduğum için…
◊
Onca şey yaşadıktan sonra hayatın sırrını ya da nasıl yaşanması gerektiğini çözebildin mi?
– Hayatın sırrı yok ki! Benim ideolojim şu: Madem şu an olduğumuz dünyaya bu vücutla bir defa geliniyor, olabildiğimiz kadar merhametli, empatik, sevgi dolu ve verici olalım. Anı değerlendirip yaşamayı öğrenelim. Zira ne geçmiş var ne de gelecek. Yalnızca aklımızda bir fikir ya da hatıra olarak mevcut hepsi.
BALİ’YE GİTTİK, ZİRA…
◊
Bali’ye gidip çocuklarınla iki yıl yaşadın. Neler öğrendin orada?
– İnsanların ne kadar azla yetinebildiğini birebir yaşadık. Ne kadar huzurlu ve keyifli olduklarına da şahit olduk. Maddiyatın değerli olmadığı büyülü bir ada Bali.
◊
Neden Bali??
– Aslında gönlümde yatan Amerika’ydı. Çocuklarıma da yıllarca gideceğiz diye kelam vermiştim. Doğal olarak bana olan inançlarını artık yitirmeye başlamışlardı. Onlara hayal kırıklığı yaşatmak istemedim ve bir gün Dilan dedi ki “Bali’ye taşınalım”. Onun tavsiyesiyle çabucak araştırmalara başladım. İki hafta içinde de bavullarımızı toplayıp Bali’ye yerleştik!
KADINLAR FELAKET OLABİLİYOR
◊
Kitabın şahane iletilerle dolu. Bilhassa erkeklerin, “Sevişmeyi seven bayanlara yaftalar yapıştırmasını” haksız buluyor ve eleştiriyorsun. Lakin birebir berbatlığı bayanlar da bayanlara yapmıyor mu?
– Bayanlarımız felaket olabiliyor! Maalesef çok doyumsuz ve kıskancız. Birbirimizin güzelliğini istemiyoruz. Daima eleştiriyoruz. Çünkü tatminli, huzurlu ve özgür kadınları kaldıramıyoruz.
◊
Başından geçen şiddet olaylarına geleceğim. Kitapta diyorsun ki, “Bir anda karşı tarafı silip atamıyorsun ve bunun daima bir seferlik olacağını düşünüyorsun”. Artık geriye dönüp baktığında o günlere karşı hissiyatın ne?
– Güya o ben değilmişim üzere, benim adıma başkası bütün o fecî olayları yaşamış gibi! Çok acayip bir his. Çok sene geçtiği ve üstümde çeşitli çalışmalar, terapiler, şifalar yapıldığı için asla bir daha o aşk diye isimlendirdiğim hayata geri dönmem! Ancak dediğim üzere, herhalde öğrenecek bir ders vardı.
◊
Gerçekten o terapiler işe yaradı mı? Onlar olmasaydı yeniden şiddet içerikli bağlantılar yaşar mıydın?
– Kesin yaşardım. Çünkü egom kurban rolünden besleniyordu! Ardına sığınıyor, saklanıyordum.
◊
O Bennu neden dönüp dolaşıp arıza erkekleri bulmuş sence?
– Muhtemelen çocukluğumdan kalan yaralardan ötürü. Bilinçaltımız kodlanıyor ya. Mesela harika bir babaya sahiptim ancak yaşadığı büyük travmalardan ötürü biraz fazla içiyordu.
◊
Neler yaşamış?
– Bir arkadaşını kurtarayım derken ağabeyinin elinde el bombası patlamış… Bu yüzden kolay bir çocukluk geçirmedim. Kaygı içinde büyüdüm. Birkaç yıldır da PSYCH-K kolaylaştırıcısı oldum. Bu prosedür sayesinde kodlanmış fikirleri değiştirebiliyorsun.
◊
Nedir bu PSYCH-K?
– Bilinçaltında tıkanmış ne varsa süratli ve verimli bir halde değiştirebiliyorsun. Bilgisayar hard diskini düşünün. Onu nasıl formatlıyorsak birebir şeyi bilinçaltımızdaki kanılar için yapıyoruz. Bir seans yaklaşık bir saat sürüyor. Bu hususla bir sürü farklı workshop’a katıldım. Hatta Amerika’da çok farklı bir bayandan özel ders aldım. Onun prosedürü beni uçurdu! Hem fizikî manipülasyon yapıyor hem de konuşuyor. Tabana vurdum, ancak beni aydınlığa da çıkardı! Artık profesyonel olarak PSYCH-K seansları yapıyorum. Hatta ekimde şiddete maruz kalan insanlara özel workshop yapacağız.
OĞLUM KAI BENİ O ADAM KONUSUNDA UYARDI
◊
Şu an âşık mısın?
– Çok düzeyli, saygılı, güzel bir an yaşıyorum kendisiyle.
◊
Oğulların, “Anne bu adam sana nazaran değil” dese dinler misin?
– En doğrusunu 11 yaşındaki oğlum Kai biliyor. Yalnızca bir sefer beni uyardı ve haklı çıktı. Onu dinledim.
◊
Tam olarak ne dedi Kai?
– Bence Kai bir şaman (gülüyor). Bana dedi ki, “O düzgün bir insan fakat uygun olmayan şeyler hissediyorum onunla ilgili”. Haklıydı! Zira kendisini tanıdıkça gördüm ki hakikaten arızaydı! Mitoman, manik depresif ve inanılmaz yorucuydu. Anneliğime tapıyordu ve çocuklarımı kıskanıyordu! “Keşke benim annem olsaydın” üzere şeyler diyordu. Zira annesinden hiç sevgi görmemişti. Anlayacağın bu sefer erken kurtuldum (gülüyor). Neyse ki artık gözümde perde yok. Aşkın da gözlerimi bir daha kör yapacağını hiç düşünmüyorum.
BELKİ BEŞİNCİ BOYUTA
GEÇİŞ YAPIYORUM
◊
Yalnız kalamayan bir bayan mısın? Daima bir sevgilin mi olmalı?
– Hayatımın bir sürü devrinde çok yalnız kaldım. Ve açıkçası çok yeterli geldi. Erkekler bir ilgiden çıkıp çabucak diğer bir bayan bulur ya. Ben tam aksi, yalnızlığımı çok severim.
◊
Şu an nasıl bir dönemindesin?
– Güya çok yakında hayatımda büyük bir değişim olacakmış gibi! Tahminen beşinci “dimension”a (boyut) geçiş yapıyorum!
◊
Aman dur, çabucak gitme! Neden pekala? Çok mu yükseldin?
– (Kahkaha atıyor) Çok yükselmedim fakat algılarım açıldı! Merhametim arttı, hassaslığım da. Bir sürü hissiyat daha ağırlaştı.
FARKLI IRKLARDAN ÇOCUK YAPMA HAYALİM VARDI
◊ Dört erkek çocuk… Onlara en çok neyi öğrettin?
– Yanlışsız bulduğum kıymetleri sundum onlara. Bu yaşıma kadar yaşadığım hayat serüvenimden deneyimleri paylaştım. Düşünüp tartmadan aksiyon alındığında başlarına gelecek olaylardan sık sık bahsettim lakin seçimi onlara bıraktım. Asıl onlar bana çok şey öğretti. Şartsız sevgiyi, merhameti, empatiyi, sabrı, içimizdeki aşk ve sevginin ne kadar ulu olduğunu.
◊ Tüm hamileliklerin planlı mıydı?
– İkizler doğduktan birkaç ay sonra tekrar gebe kalmak planlı olamaz! Lakin ben Miro’yu da çok istedim ve şükrediyorum ona her gün. Daima çok çocuk istemişimdir. Hatta farklı ırkın adamlarından birer çocuk yapayım diye bir hayalim vardı!
◊ Oğullarınla arkadaş üzere oluşunun sırrı ne? Hiç annelik taslamıyor musun yani, “Şunu yapmayın, buraya gitmeyin” üzere…
– Bir de onlara sor! Ben çok disiplinli ve gestapo bir anne olabiliyorum. Fakat 18 yaşına bastıkları an her şey değişti. Evvelce belirli saatlerde konuta gelmeleri gerekiyordu yoksa kıyamet kopardı. Bunun üzere bir sürü hudut çizmiştim. Mesela hafta içi asla PlayStation oynanmaz meskende. Hafta sonları da sonlu saatlerde. Hala de o denli. Açıkçası annelik ve dostluk ortasındaki o ince çizgiyi âlâ oturttuğumu düşünüyorum. Bana danışırlar, paylaşırlar, orta ara çıkar eğleniriz. Onlara daima çok sevgi gösterdim. Açık davrandım ve konuştum. Vefattan sekse kadar her şeyi… Maalesef bana kimse öğretmemişti bunları. En değerlisi de asla palavra söylemiyoruz birbirimize. Zira benden korkmuyorlar.
◊ Erkek çocuğunu “paşa” üzere yetiştiren, çok şımartan annelere tavsiyen var mı?
– Of, ne diyebilirim ki onlara! Onların tercihi… Şımarık beşere benim tahammülüm yok!
MARJİNAL DENMESİNİ SAÇMA BULUYORUM
◊ Sana yıllarca “marjinal” dendi. Bu etiketten nefret ettin mi?
– Çok saçma buluyorum! En komiği de “sosyetik fotoğrafçı” demeleri. Artık o ne demekse! Sosyeteyle alakam yok! Marjinal sözü de yakışıksız bir söz. Eksantrik deselerdi daha beğenilen olurdu.
◊ Bir çocuk daha yapar mısın?
– Açıkçası bebek çok özlüyorum, lakin tekrar o uykusuz geceleri ve ağlamaları çekebileceğimi düşünmüyorum. Zati çok fazla öksüz evlat var dünyada. Bir çocuk daha dünyaya getirmek saçma geliyor bana. Şayet bir gün ekonomik durumum müsaade ederse evlat edinmek isterim.
SERENAY BENCE AKSAN İŞİNİ ÇÖZER
◊
Kitabın sinema olursa seni oynaması için Serenay Sarıkaya’yı önermişsin. Sence senin aksanlı konuşmanı yapabilir mi Serenay?
– Çok alemsin! Aksan olayını hiç düşünmedim. “Ben, Ben Nü” için sinema görüşmeleri sürüyor. Serenay çok güzel oyuncu ve kesin aksan işini çözer.
◊
Çoğu insan bilmiyor. Amerika’da okuduğun için aslında aksanlı konuşuyorsun…
– Evet, New York’a ben altı aylıkken taşındık, lise yıllarım da orada geçti.
◊
Dolayısıyla farklı kültürlerin içinde büyüdün… Çelişki yaşadın mı?
– Evet. Babam Birleşmiş Milletler’de maaşlı çalışıyordu. Yeterli bir semtte oturuyorduk lakin arkadaşlarımla aramda hem kültür farkı vardı hem de maddi fark. BM babama bir sürü avantaj sağladı. Doğal olarak hiçbir zaman “onlar” üzere hissetmedim. Ayrıyeten, “anne” dediğim Şefika Hanım da bizimle yaşıyordu. Pazen çiçekli bir elbise ve yelek giyer, başını da bağlardı. Oturduğumuz semtteki insanların konutlarında ise üniformalı hizmetliler vardı. Anladın mı yaşadığım çelişkiyi?
DÖRT OĞLU ANNELERİ İÇİN NE SÖYLEDİ?
MİRO: Her anlamıyla mükemmel!
DAREN: Efsane bir anne ve bayan.
DİLAN: Işık kaynağım ve çok uygun bir insan.
KAİ: Çok uygun bir insan. Ödevlerim için bazen sinirleniyorum, zira zorla yaptırıyor. Ancak onu çok seviyorum.
DÖNERCİ DEĞİL VÖNERCİ AÇIYORUM!
◊ Yeni projelerin neler?
– Şu anki projem Alaçatı’da, Hacımemiş Palas’ın içinde bir “Vönerci” açmak. “Vönerci nedir?” diye sorarsan, sağlıklı döner. Yani hayvansal besin içermeyen. Bir de Amerika için bir projem var. Ondan daha bahsedemem!
