Sabahın çok erken saatlerinde Lavanta bahçelerine giriş yapıyoruz. Temmuz ayının son günleri bu benzersiz mor tonlarını bozmadan dokunmaya ve üzerindeki arılar müsaade ettikçe koklamaya çalışıyorum. Nefis aromanın verdiği keyifle etrafa baktığımda uçsuz bucaksız bir Lavanta bahçesinde olduğumu görüyorum. Isparta en çok gülden yapılı eserleriyle bilinen özel bir kent. Akdeniz bölgesinde, göllerle çevrili, kışın ılık yazın ise Antalya kadar sıcak ve nemli olmayan kendine has ılık bir rüzgârı olan güzellik…
Bahçenin işletmecisi lavantalar içinde fotoğraf ve görüntülerin daha hoş olması için birtakım aksesuarlar koymuş, kocaman bir sinema platosu üzere. Bu devasa bahçede toplumsal medya için en hoş pozları verebilirsiniz. İsterseniz küçük mağazada gül ve lavantadan yapılmış eserleri inceleyebilirsiniz. Lavanta, kantaron yağından tutun da güllü kahveye kadar… Artık gülsuyu ve öteki kozmetikleri saymıyorum bile.
Kahvaltıda ise çay ve kahve dışında kendi üretimleri besinlerle beslendik. Birkaç detay dışında çabucak hemen tümü doğaldı. Sıcak bir temmuz ayı olarak doruktaki güneşten en klasik korunma formu olan mor şemsiyeye bayıldım. Her ne kadar burada poz verirken bir detay olsa dahi âlâ ki orada vardı. İşletme sahibi fotoğrafçılar için doğal dekoru tamamlayan küçük aksesuarlar koymuş. Geniş bahçeyi gezerken şaşırtan nesneler karşınıza çıkabiliyor.
Yerli halkla sohbet etmenin keyfini ise ayrıyeten bahsetmek isterim. Yaşadıklarını ve yorgunluğunu yansıtan yüzler ancak ne kadar gerçek ve içten… Yılların yıpranmışlığının yanı sıra dinç ve huzurlu bir vücudun taşıdığı güler yüz. Tipik Anadolu bayanları ve tadına doyulmaz bir sohbet. Tabanına kadar içime çektiğim bu Anadolu kokusunu ve sohbetini her vakit sevdim.
Ruha yeterli gelen bu doğal parfümün tesiri geçmeden Salda Gölü’ne ulaşmak sıkıntı olmadı. Zati çok yakındı. Uzaktan da yaklaştıkça da cazipliği hiç değişmedi. Basından çıkan haberlerle kaygılı bir biçimde göl kenarına iniyoruz ve düşük bir beklenti ile kıyıya hakikat ilerliyoruz. Göl, uçsuz bucaksız doğal bir havuz üzere. Mavi tonlarıyla bezenmiş dünya mükemmeli bir tabiat olayı. Beyaz kumlar, küçük taşlar, magnezyum ve öbür yararlı mineralleriyle bir mucize.
Türkiye’nin Maldivleri diye tanıtılıyor. Bence asıl Maldivler burayı andırıyor. Bir defa içerdiği mineraller sayesinde açık bir termal havuz üzere. Göle girildiğinde bastığınız kum güya masaj yapıyor ve bu yumuşak kili bedene maske üzere sürerseniz cilde güzel geldiği söyleniyor. Göldeki kumun kimyasal ve biyolojik açıdan incelenmesi lazım. Apayrı bir içerik çıkabilir lakin doğrusu bunu yazmaktan bile çekiniyorum. Lakin yalnızca araştırma maksatlı tahlili kastetmiyorum. Ticari hedefler yahut öbür maksatlar için asla ve asla kullanılmamalı.
‘Gölde yüzmek sakıncalı ve yasaktır’ tabelasını okuyarak rahatlıkla ve herkes üzere göle giriliyor fakat neyse ki yüzme olayı olmuyor. Burada en değerli husus, kaynaklarımızın motamot korunması hatta mümkünse daha da ziyaret edilebilir olması. Vazifemiz bu doğal zenginliklerimiz asla yok etmek olamaz bilakis daha düzgün şartlarda yaşatmaktır. Bir tane dahi çöp görmememiz gerekir. Bırakınız çöpleri ortada bırakmayı! Bu eşsiz mucizeler bizlerin tüketeceği kaynaklar olamaz.
Gül kokuları eşliğinde Isparta’ya varırken otobüs penceresinden görebildiğim geniş topraklarda seyrek kısa ağaçların varlığı ve yol boyunca ekilmiş toprak göremedim. Köylü ve çiftçiler lavanta ve gül dışında ne yetiştiriyor net olarak şahit olamadım. Yeşillik ve ağaç yapısı zayıf üzere geldi. Genelde bozkır, dümdüz bir ova üzere. Lakin Salda ve Eğirdir üzere göller tabiat mucizesi hakikaten. Şimdilik pak lakin o kadar çok tıp arabası uğruyor ki ve o denli kalabalıklaşıyor ki hem halkın hem idarecilerin bu hoşlukları muhafazası adeta bir misyon olmalı. Herkes hassas olmalı. Yoksa çocuklarımıza eski seyahat fotoğrafları gösterip burada şu vardı demek ne kadar üzücü ve utanç verici…
