Herkes “Mutlaka görmelisin!” dese de, seyahat listeme ısrarla dâhil etmediğim noktalardan biriydi Kapadokya, geçtiğimiz mayıs ayına kadar… Seyahat alanında bu kadar çok içerik üretiliyorken, Kapadokya’nın masalsı balon fotoğraflarına rastlamayan, birkaç havalı otelinin ismini duyup da “Acaba gitsek mi?” demeyen yoktur herhalde. Çok da uzak olmayan Instagram öncesi periyoda gidersek, 2000’li yılların başında milyonları ekrana kilitleyen Asmalı Konak dizisinde az izlemedik Kapadokya’nın meşhur vadilerini, ihtişamlı hisar görüntülerini…
Bölge halkının uzaylılarla imtihanına dair haberler de yeniden basını az meşgul etmemiştir. O denli ya da bu türlü Kapadokya 80’li yıllardan günümüze, ülkenin en kıymetli turistik merkezlerinden biri olmuş durumda ve medyanın tesiriyle gitmeyenlerin bile uygun bildiği bir yer üzere. Ama iş sahiden hakkını vererek gezmeye gelince, bir hafta sonu yetmez çekincesiyle bu denli vakit ertelediğim rotalardan biri olmuştu burası, ta ki hoş bir Nevşehir – Kayseri uçak bileti kombinasyonu yakalayıncaya kadar…
Bizim Kapadokya seyahatimiz bir cuma günü işten erken çıkıp Nevşehir uçağını yakalamamızla başladı. Uçak Nevşehir’e iniş yapıp yolcuları indirmeye başladığında, piste adımını atan herkes etrafa şaşkınlıkla bakıyor, fotoğraf çekiliyordu. Hava çok pak, etraf çok sessiz, gün batımı öncesi güneş bile çok tatlı parlıyordu; herkes şimdiden büyülenmişti! Çabucak biz de bir selfie çektik, her şey yeterli başlamıştı! Rezervasyonumuz olmasa da baht yapıtı bir havalimanı transfer servisine dâhil olduk ki bölgede havalimanı transferi dâhil ulaşım konusu biraz problemli üzere görünüyor, ekstra dikkat!
Balon keyfinin bilet fiyatları dudak uçuklatıyor
İlk günümüz pansiyonun bulunduğu Göreme merkezi keşfederek geçti, olağan bir de yıllardır özendiğimiz testi kebabına özel bir vakit ayırdık. Bu sırada girdiğimiz bir acenteden öğrendik ki, şiddetli rüzgâr sebebiyle balonlar bizim orada bulunduğumuz iki günlük süreçte uçmayacaktı. Bu habere fazla üzülmedim zira Kapadokya’da balona binmenin bedeli maalesef yaklaşık 2 bin TL üzere karşılamayı hiç düşünmediğim yüksek bir rakam! Fiyatlar bu düzeydeyken bile önümüzdeki yılın yüksek dönem biletleri büyük oranda yabancı turistler tarafından tüketilmiş durumda… Tahminen gün doğumunda balon görüntülerini izlemek keyifli olacaktı, ancak fahiş fiyatlar sebebiyle havada değil yerde olanlar biraz buruk kalacaktı… Bu nedenle, habere içten içe sevindim ve Kapadokya’nın öbür hoşluklarına odaklanmayı önceledim.
Kapadokya’da rehberli cins, yeterli ve berbat yanlarıyla…
“Kapadokya’da otomobilsiz olmaz!” lafını siz de en az bir kere duymuş olabilirsiniz. Şayet vakit kısıtlıysa, benim üzere aklınız hem ulaşımı hem tertibi kolaylaştırmak için rehberli tiplere kayabilir. Kapadokya’nın en yaygın iki rotası mevcut, yakın etraftaki olmazsa olmazların gezdirildiği Kırmızı Cins ve Nevşehir’in biraz dışına çıkılan Yeşil Cins. Kırmızı Tur’da Ürgüp, Göreme, Avanos üçgeninde bulunan en meşhur, en bilindik lokasyonlara gidiliyorken, Yeşil Tur’da bu klasik üçgenin dışına çıkılıyor ve Ihlara Vadisi ile yeraltı kentleri ziyaret ediliyor. İki tam günümüzde bir günü Kırmızı Tipe ayırıp bölgenin olmazsa olmazlarını süratlice tanımayı, ikinci günde ise araç kiralayıp şu yeraltı kentlerini ve Ihlara’yı daha yavaş, daha keyfi gezmeyi seçtik.
Tam zıddını yapanlar da az değil! Tıpla gezmenin avantajları ve dezavantajları var elbette. Çeşitle gezerken bir kümeyle gezmenin zorluklarını görmezden gelmek, şayet tecrübesiz bir çeşit rehberine denk gelinirse anlatımdaki eksikleri kapatmak için çokça Google’lamak gerekebiliyor. Ayrıyeten enfes şarap tadımının ve öğlen yemeğinin herkesi ne derece mutlu edeceği muamma… Bu nedenle en sıkıntı vazife, düzgün bir tur/rehber bulabilmek. Ancak ne olursa olsun sahiden de araçla gezilmesi gereken bir bölgede değerli noktalara organize formda götürülüyor olmak birinci gün için büyük rahatlık.
İkinci gün: Kapadokya’nın olmazsa olmazları
Kapadokya’da birinci tam günümüze rotanın yıldızı Göreme Açıkhava Müzesi’nde başlıyoruz. Kaynaklara nazaran Kapadokya’nın tüm dünya tarafından tanınması, bu ören yerinin UNESCO Dünya Mirası Listesi’ne alınmasıyla başlıyor. Burası, Kapadokya’nın özeti üzere. Yüzlerce yıl evvel Hristiyanlığın birinci vakitlerinde manastır ve kilise olarak kullanılan mükemmel fresklere sahip kaya oluşumları en farklı halleriyle karşınızda duruyor. Bölgedeki jeolojik oluşumlar gereğince şaşırtan iken, bu kaya oluşumlarının hayat ve ibadet alanları olarak kullanılmış olması tüm öyküyü daha da farklı hale getiriyor!
Peri bacası oluşumlarının en net görüldüğü noktalardan biri Paşabağı – Çavuşin bölgesi. Rahipler bölgesi olarak anılan Paşabağı’nda kaya oluşumları kusursuz peri bacası formlarına sahip, tarihi kıymetine bakılırsa da bu kayalar keşişlerin yıllarca dışarı çıkmadan yaşadığı inziva meskenleri… Uçhisar Kalesi, Aşk Vadisi, Güvercinlik Vadisi, Üç Hoşlar ise Kırmızı Çeşit rotasında ziyaret etiğimiz öteki noktalar, her biri şaşkınlık içinde bırakabilecek ayrıntılara sahip. Gezdiğimiz yerlerden sonra bizi fazla etkilemeyen çömlek atölyesi ve şarap tadımı tecrübesi ile tıp sona eriyor. Göreme’nin meşhur restoranı Pumpkin’de bahsedildiği kadar hoş bir yemek ile ikinci günümüz sona eriyor.
Üçüncü gün: Derinkuyu ve Ihlara Rotası
Peri bacalarıyla tanışmanın şaşkınlığını şimdi atlatamamışken, ikinci gün bizi daha da enteresan yerler bekliyor; yeraltı kentleri ve Ihlara Vadisi! Aracımızla Göreme’den yola çıkıyoruz, gayemiz evvel bölgenin en büyük yeraltı kenti Derinkuyu, daha sonra ise “Oraya gitmeye gerek var mı?” diye hala sorguladığımız Ihlara Vadisi. Yol boyunca yalnızca birkaç araç görüyoruz, artık turistik kalabalıktan oldukça uzağız. Niğde’den geçip Aksaray’a giderken iki yanımızda yemyeşil ovalar akıyor, biz ise karşımızda doruğu hala bembeyaz olan Hasandağı’nı izleyerek yola devam ediyoruz… Tam da olmak istediğimiz yerdeyiz!
Bölgenin en tanınan yeraltı kenti Kaymaklı, ama biz en geniş ve nispeten sakin olan Derinkuyu’yu tercih ediyoruz. Müze kartlarımızı okutup turnikeden geçene kadar, az sonra nefes kesici bir yer göreceğimize dair rastgele bir delil yok. Birinci katı indikten sonra bir mağaranın içindeyiz, hala tam olarak nerede olduğumuzu algılayamıyoruz. Katları indikçe sırayla oturma odaları, mutfak, ahır ve şaraphane üzere pek çok oda, daha aşağı katlarda kilise ve hatta mezarlık kısımlarıyla karşılaştıkça, buranın rotamızdaki en enteresan yer olduğundan emin oluyoruz, hem de defalarca! Yaklaşık 50 bin insanın yaşayabildiği, Hitit’ten Bizans’a kadar pek çok medeniyetin gelip geçtiği yeraltı kenti, ister istemez insanı vakitte seyahat yapmaya, binlerce yıl öncesini hayal etmeye zorluyor, hem de yerin 8 kat altında!
Yerin üstüne çıktığımızda rotamızın son durağına gitmekte artık kararlıyız. Ihlara Vadisi’ne vardığımızda bizi tekrar evvel inmemiz sonra çıkmamız gereken çok sayıda merdiven bekliyor. Hiç tez etmiyoruz, görüntüyü evvel doruktan izlemek istiyoruz. Volkanik patlamalar ve sarsıntılarla ortaya çıkan, volkanik kayalarla çevrelenmiş yemyeşil bir vadi var karşımızda… Dev bir yarığın içinde yemyeşil bir fauna, hatta bir orman ve bu görüntüyü ortadan ikiye ayıran Melendiz Çayı, işte Ihlara Vadisi’nin tanımı… Çabucak aşağı inip birkaç kilometre yürüyor, vadi boyunca kaya oluşumlarının içinde yer alan 100’den fazla kiliseden birkaçını ziyaret ediyoruz. Kapadokya seyahatimizin her bir durağında olduğu üzere, burada da emin oluyoruz ki birinci fırsatta tekrar geleceğiz!
Ihlara seyahatimiz ile birlikte Pazar gününü tamamlıyoruz ve saatimiz 19.00’u gösterirken Kayseri Havalimanı’na gerçek yola çıkıyoruz. “Kapadokya’ya 2 gün yetmez” diyen çok olsa da, biz inat edip cuma yarım günümüzü de katıp geldiğimiz ve her yeri görmek için yorucu bir program yaptığımız için hiç pişman olmuyoruz. Tekrar peri bacalarını görerek güne başlamak, bölgenin öbür yeraltı kentlerini ziyaret etmek ve Ihlara’ya bir tam günümüzü ayırıp yaklaşık 15 kilometrelik parkuru tamamlamak için sabırsızlanarak uçağa biniyoruz…
