‘Motherroad’ yani ‘Anayol’ takma ismiyle Route 66, güzergâhı boyunca Amerikan sinemalarında gördüğünüz benzinlikleri, köprüleri, kafeleri, küçük kasabaları ile güya bir sinema setindeymişsiniz üzere hissettiriyor olmasının yanı sıra öbür bir manaya daha sahip.
1930’lu yıllarda başlayan ‘Büyük Buhran’ olarak bilinen ekonomik kriz Amerika’yı kasıp kavurduğu yıllarda bu yol bir umut kapısı olarak görülmüş. Ekonomik krizle birebir vakitlerde başlayan büyük kum ve toz fırtınaları (Dust bowl) birçok Amerikan eyaletinde kuraklığa sebep olup hayatı adeta durdurmuş.
Batı yakasında ise ömür öbür yerlere nazaran daha elverişliymiş ve o periyotlarda ‘Batı Yakası’ zenginlik, keyif, özgürlük ve umut demekmiş. Daha düzgün hayat koşulları hayaliyle milyonlarca aile bu yolu kullanarak doğudan batıya gerçek göç etmiş.
Ben ve arkadaşlarım seyahatimizi hafta sonuna denk getirerek üstü açık bir otomobille Santa Monica’dan başlayarak, Kaliforniya Route 66’da keyifli bir seyahate çıktık. Kaliforniya tarafında Wingham Village, ünlü Amerikan kült sineması ile tıpkı ismi taşıyan Bagdad Café, Roy’s Café, Aztec Hotel görülmeye ve fotoğraf çekmeye kıymet yerler olduğundan buraları rotamıza ekledik.
Amerika’nın başka yüzü
Route 66 yolu Amerika’yı bir baştan bir başa geçtiği için bizim tercihimiz hafta sonu içerisine sığdırabileceğimiz Kaliforniya içerisinde bir seyahatti. Kız kıza yapmaya karar verdiğimiz bu maceralı seyahat hem çok eğlenceli geçti hem de Amerika’nın öbür yüzünü görmek için yeterli bir fırsat oldu. İn ve cinin top oynadığı yollarda kendimizi hiç rahatsız hissetmedik yahut kimse tarafından rahatsız edilmedik. Girdiğimiz Bagdad Café’nin tek müşterisi bizdik mesela. Bize hem kafenin tarihçesini anlattılar hem de kendimizi rahat hissetmemizi sağladılar.
Kilometrelerce yol gitsek de, ne yanlışsız düzgün bir market bulabildik, ne de alıştığımız cinsten bir restoran. Çölün ortasında bir market bulmuş olsak da bildiğimiz klasik bir bakkaldan pek farkı yoktu. Markettekilerle konuştuğumuzda ise kimsenin buralardan geçmediğini ve bu toprakların uzun vakit evvel terk edildiğini muhabbetin ortasına sıkıştırdılar.
İki günde yaklaşık olarak 400 kilometre civarında yol yaptık. Route 66’nın emeli aslında daima yollarda otomobil kullanmak olduğundan bizde dura dura, çok sürat yapmadan yolların tadını çıkardık.
Hayalimiz burger, kısmetimiz kahve
Yemek manasında fastfood haricinde fazla bir seçenekle karşılamadık. Uzun saatler otomobil kullandıktan sonra hoş bir burger ve patates kızartması hayaliyle ünlü Roy’s Café’ye geldik. Burası eski usul benzinlikleri ve dekorasyonuyla tüm turistlerin uğradığı bir yer ve her yerde görülmesi gereken listelerin başında geliyor. Kafe’ye girdiğimizde yalnızca kahve servisleri olduğuna üzülsek de yolumuza kaldığımızdan yerden devam ettik. Bu seyahate çıkacak olanlara yolun konfordan daha çok macera içerdiğini belirtmeliyim, münasebetiyle konaklama manasında da çok büyük beklenti içinde olmamak gerekir. Gece eski Amerikan şekli bir yerde konaklamak isteyenlere retro üsluba sahip Route 66 otellerini tercih etmelerini öneririm. Kaliforniya için Wigwam Motel yahut Aztec Motel’e bakabilirsiniz.
Route 66’nın tamamını otomobille geçmek imkânsız olduğundan önceliklerinizi belirlemeniz kaide. Bir evvelki Route 66 seyahatimi Las Vegas’dan otomobil kiralayarak Arizona tarafına gerçek yapmıştım ve çok keyif almıştım. Arizona eyaletindeki Grand Canyon Ulusal Parkı’nın içinden geçen Route 66 ve Kaliforniya eyaletinde Mojave Çölü’nden geçen yollar benim favorileri rotalarım mesela.
Bu seyahate çıkmaya karar verirseniz üzeri açık bir otomobil kiralayıp, saçlarınız rüzgârdan uçuşurken Rolling Stones’dan son ses ‘Route 66’ modülünü dinlemeyi unutmayın.
