Uluslararası Cape Town Havaalanına ayak basar basmaz üzüm bağlarından gelen keskin şarapla karışık yırtıcı tabiat kokusu sizi içine alıyor. Enteresan bir yere ayak bastığınızı çabucak fark ediyorsunuz. Birinci evvel itiraf etmem gerekir ki, Cape Town’daki doğal parklar biraz hayal kırıklığı yaratabilir. Sizi üstü açık ve o yabanî hayvanların çarçabuk atlayabileceği bir araçla gezdirdiklerine nazaran hayvanlar bir biçimde sakinleştirilmiş olmalı. Parkta sayı ve tıp olarak fazla hayvan cinsi göremedim fakat gördüklerimle gereğince yırtıcı fotoğraflar çektik.
Meğer Afrika’nın en güneyi Ümit Burnu değilmiş!
Öte yandan Cape yarımadası (Cape Peninsula) tipi denilen bir tıp hazırlanmış ki, hakikaten yarımadanın doğal hoşluğunu serbestçe dolaşan insan dostu hayvanlarla yaşıyorsunuz. Örneğin yollarda gördüğünüz sincaplar, penguenler sizden kaçmıyor, bilakis kendilerine özel sesleriyle ilgi çekmeye çalışıyor.
Bu harika tipi elbette siz de araç kiralayarak yapabilirsiniz. ‘rentalcars.com’ üzere birçok site var. Yalnız benim vaktim azdı ve en süratlisini tercih ettim. İngilizce konuşan rehberlerle vaktinize uygun size özel bir cins dahi olabiliyor. Ben hem ümit burnu (Cape of Good Hope) , UNESCO Dünya Mirası Cape Point, Muizenberg ve Fish Hoek boyunca, penguenlerin yoğunlukla yaşadığı bölge olan Boulders Beach’e yanlışsız okyanus görüntülü bir seyahat tatmak istedim.
Bu ortada Afrika kıtasının en güneyinin Ümit Burnu olmadığını ve Ümit Burnu’nun 150 km doğusunda ‘Cape Agulhas’ olduğunu öğrendim. Birçok insanın en uç olarak burayı bildiğini sanıyorum. Şayet bir özel tıp ayarlarsanız rehberiniz size bir program çizilebilir. Öncelikle kaldığınız yerden en erken vakitte sizi alıyorlar. Rehberim tam saatinde beni almaya geldi ve neredeyse şık bir yakın muhafaza üzere her yerde bana uzaklıklı olarak eşlik etti. Seyahatimiz Atlas Okyanusu kıyısı boyunca Sea Point, Clifton Beach ve Camps Bay ile başladı.
Folkların eşliğinde Seal Adası’na…
Okyanus kıyısındaki küçük ve tatlı duraklar, kasabalar tıpkı masal yerleşkeleri gibi… Çok keyif aldığım duraklardan birisi ‘Hout Bay’ idi. Burada teknelerle fokların yaşadığı ‘Seal Adası’na gidiliyor. Ben zevkle orayı görmek istedim. Fok balıklarının yaşadığı küçük adacıklara gitmek için ufak bir tekneye biniliyor. Seal Adası’na gidiş dönüş yaklaşık 35-40 dakika sürüyor ancak her dakikası son derece keyifli. Zira teknede giderken etrafınızdaki yaramaz fok balıklarıyla flört ediyor üzeresiniz. Çok daha yaklaşmak ve dokunmak isterdim fakat tekne aralığı buna müsaade vermiyor. Ayrıyeten tehlikeli de olabilir. Eşsiz görünümün tadını çıkararak bu ada keyfi kesinlikle yaşanmalı. Bu ortada Seal Adası üzerinde fok balıklarını gördükten sonra yol üzerinde birkaç küçük sevimli kasabada mola verdik. Sonrasında tekrar Hout Bay‘e geri döndük. Bu bölgeye çok yakın olan Chapman’s Peak denilen coğrafyada atlanmamalı, kesinlikle fotoğraflanmalı… Devekuşu çiftliği (Ostrich Farm) imgeleri yeniden çok beğenilen. Buradaki tüm hayvanlar beşere dostça yaklaşıyor, asla kaçmıyor ve üstelik arsızca ilgi bekliyor.
Tur sırasına nazaran nihayet Ümit Burnu tarafına hakikat gidiliyor. Birinci evvel, ‘Cape of Good Hope Table Mountain National Park’ ana girişinden geçmek gerekiyor ve burada ödeme alıyorlar. Şayet çeşit aldıysanız bütün bu girişler rehber tarafından ödeniyor. Girişten sonra sırasıyla çeşit şirketleri Cape Point ve deniz feneri tarafına yönlendiriyor.
Önce Cape Point önünde fotoğraf ve görüntü çekiliyor. Rehberim her noktada beni yalnız bırakmayıp tıpkı vakitte fotoğrafçı rolünde olduğundan istediğim pozlarda beğenilen fotoğraflar çekiyor. Hatta birtakım pozlarda o yönlendirdi. Burada fazla turist akını olduğundan epey kalabalık. Kaldığım müddet boyunca aldığım okyanus kokusunun üzerimden gitmemesini diledim. Derin bir nefes alarak deniz fenerine hakikat yola koyulduk. Fener biraz zirvede olduğundan idmanlı olunursa daha kolay çıkılıyor. Bu ortada tırmanış esnasında o denli eşsiz görüntüler var ki, “İşte özgürlük, yaşasın ülkem ve yaşasın Atatürk” dedirten. Buraya elbette teleferikle çıkışı da düşünmüşler fakat ben bir atlet olarak buna tenezzül etsem kendimi ayıplardım.
Fenere tatlı bir yorgunlukla varıldığında dünyanın birçok ünlü kentinin tabelaları sizi karşılıyor ve istikamet veriyor. Kilometre bilgileriyle dünyanın çok tanınmış kentlerinden hangisini isterseniz orada fotoğraf çektirebilirsiniz. Fakat ben kendi kentimi tercih ederdim, ne yazık ki bulamadım. Tahminen kilometre uzaklık bilgisiyle İstanbul tabelası günümüzde monte edilmiştir. Kaldı ki, THY direkt uçuşuyla hem İstanbul’dan hem de dünyanın birçok kentinden temaslı olarak Cape Town’a her gün yolcu taşıyor. Buraya gelirken uçakta hem gidiş hem dönüş esnasında tek Türk yolcu olduğumu da belirtmek isterim.
Tekrar deniz fenerine dönecek olursak, ansiklopedik bilgi olarak, 1860 yılından 1919 yılına kadar kullanılan ve deniz düzeyinden 249 metre yüksekliğe inşa edilen eski ve tarihi olan bir deniz feneri… Şu an kullanılan deniz feneriyse daha aşağı düzeyde olup deniz düzeyinden 87 metre yükseklikte. Bunun da sebebi, eski deniz feneri daha yüksek bir noktada olduğu için gemiler tarafından daha erken görünüyordu ve hasebiyle gemilerin doğuya hakikat daha erken hareket yapmalarına sebep oluyordu. 1911 yılında Portekiz gemisi Lusitania’nın bu noktada batmasından ötürü, daha aşağı düzeyde olan deniz feneri inşa edilmiş.
İki okyanus bir şehir
Bu nefis bölgenin tadımının akabinde, Ümit burnu çeşidimize devam ettik. Bir yanda Atlas Okyanusu bir yanda Hint Okyanusu’nun birleştiği yer. İki okyanus, bir kent. Tam kapışma ve coşku noktası. Birbirlerine tam da kabardıkları nokta. Nokta değil aslında bir görsel şölen. Nereye bakacağınızı şaşırıyorsunuz. Uçsuz bucaksız tabansız bir kuyu… Bu sonsuzluk duygusu ve önlenemez kapışmanın verdiği çekimden kolay kurtulamazsınız. O an aslında kimliksiz bir formda yalnızca karşınızdaki doğal senaryoya bağlanıyorsunuz.
Cape yarımadası boyunca yörenin hayvanlarıyla seyahat etmek ayrıcalıklı bir zevk. Mesela yolda serbestçe dolaşan sevimli babunlar gördüm. Babunların tehlikeli hayvanlar olmasından ötürü aracın camı açılıp direkt temas edilmemeli, asla yiyecek atılmamalı diye tembihler aldığımdan lakin uzaktan sevebildim. Aslında her yerde ihtar tabelaları var. Penguen olsun, babun olsun yahut sincap hatta foklar uzaktan da olsa ilgilenmek harikulade bir his. O denli şirinler ki… Zati dokunacak ara olmasa dahi ilgiyi alıyorlar ve sevgiye karşılık veriyorlar. Tahminen yıllar oldu onlardan ayrılalı lakin Cape Yarımadası seyahatim boyunca yaptıkları bana özel müzik hâlâ kulaklarımda…
