İşte Bakan Selçuk’un kelamlarından satır başları:
”Acele etmiyoruz, tez edersek çözümlemelerimiz daha sonra sorun olur.
Sınıfta öğretmenleri güçlendirmeden bu dizaynın hayata geçmesi mümkün değil, bu mevzuyla ilgili çalışmalar var.
Çocuklarımızı 2035’lere hazırlıyoruz, vaktin ruhuna uymak zorundayız .
Sistemlerin birbiriyle irtibatı alınmadan değişiklik yapılmayacak kararına varmıştık.
Biz çabuk etmiyoruz. Tez edersek mevcut sorunlarımız artarak devam eder.
Bütün bunları ulusal birlik ve benlik mefkuresi içinde ele almak zorundayız. Kozmik olduğu kadar lokal bedelleri, bu toprakların, bu coğrafyanın bedellerini barındırmalı.
Çocuklarımıza bir özgeçmişten kelam etmiyor bir öz gelecek yazmaktan kelam ediyoruz.
5 milyon öğrencimizin şu sorusunu duyduk: Siz bizi neye hazırlıyorsunuz? Biz de bu sorunun yanıtını vermek istiyoruz. Biz bu sorunun yanıtını vermezsek neyle karşılaşacağımız son derece kritik.
Öğretmenler de öğrenciler de öğrendiklerini içselleştiremiyor diyor.
Önümüzde bir çağ var çok fraklı bir çağ geliyor. Tekillik dediğimiz bir çağ geliyor. Biyolojik, dijital fizikî çağ geliyor. Beynimize damarlarımızda robotların dolaştığı bir öbür çağa gerçek gidiyoruz.
Neden öbür ülkelerde 6-7 ders varken bide 16-17 ders vardı? Laboratuvarların artırılması, teorik matematik değil uygulamalarla müsabakası son derece kıymetli.
Bizim bütün derslerimiz belli disiplinle yürüdüğü için. Bütün bunları kesim modül ayrık bir vaziyette almak çocukların zihninde bütünlük oluşmuyor.
Kavram üzerinden disiplinler üstü bir eğitime gitmemiz gerekiyor.
DERS SAYILARI AZALIYOR
Ders sayıları azalıyor. 9’uncu sınıflarda 15-16 dersten kelam ederken, sekiz dersten kelam ediyoruz. 10’uncu sınıflarda 10 ders olacak.
Anne babalar da soruyor. Çocuklar sabahtan akşama kadar soru soruyor pekala günlük ömürde problemlerle karşılacına neden şaşırıp kalıyorlar. Çocuklarımız muhakkak şablonlara uygun olarak ezbere dayalı olarak soruları çözebilir. Gençlerin bu soruları çözerken manasının ne olduğunu, niye o formda olduğunu anlamaları gerekiyor. Soru çözmek ile sorun çözmeyi ayırarak işe başlamalıyız. Pekala bu çocuklar toplumsal duygusal hünerleri nasıl elde edecekler, bunun için ne planlanıyor?
Çocukların hayal edebilmesi için hayatta toplumsal katkıya sağlamaları için (HEY) ile ulaşmak istediğimiz tasarım marifet atolyöleri daha ilkokuldan itibaren birçok atölyede yüzlerce binlerce denediği kimi süreçleri lisede devam ettirerek sürdürmesi istiyoruz.
Sanatla sporla ilgilenmesi gerekiyor çocuklarımızın. Yıllarca odalara kapanarak soru soran çocuklar için farklı beklentiler var. çocuk topluma hizmet etmiyor, hayvanlara yardım etmiyorsa yoldan geçen birinin ayağına değecek taşı kaldırmıyorsa toplumla entegre olmuyor demektir. Çocukların deneyim kazanarak bir yere ulaşmasını çok önemsiyoruz.
Öğretmenler de çocukların lise sonlarına geldiği halde hangi mesleği seçeceğini bilmiyor diyor. Bunun için çocuğun kendisiyle buluşacağı bir sistem gerekiyor. Çocuklar, ilgisi ve yeteneğine uygun dersler alabilmeli.
TASARIM MAHARET ATÖLYELERİYLE ÇOCUĞUN YETENEĞİ ÖLÇÜLECEK
Çocuğun yeteneğini, kişiliğini ölçeceğiz. Şahsî meslek rehberliği elbette mümkün olacak. Tasarı ve marifet atölyelerinde yeteneğinin ne istikamete olduğunu görecek testlerle de bunlar tespit edilecek.
Eğitimciler, “Sınav odaklı sistem nasıl değişecek?” diyor. Bu bir kağıt, kalem, bilgi yapmak üzere bir şey değil. Bizim bir 300 yıllık maarif davamız var. Neden eğitim sistemi değişmiyor ya da sık sık değişyor deniyor. Kıymetli olan ne yaptığını bilmek. Biz çok büyük bir gökdelen inşa ediyoruz. Onun elektrik sistemi şu, statiği bu, mimarisi şu diyoruz. Bunun için vakte gereksinimimiz var. Çabucak yapamayız, Toplum istese de yapamayız. Öğretmene yatırım yapmadan, içeriğe yatırım yapmadan değişim yapamayız.
Gömleğin birinci düğmesi diyeceğimiz eğitimde, sistem kavramı kıymetli. Çocuktan inekten kelam ettiğimizde o da bir sistem diyebilmeliyiz. Çocuğun etrafında gördüğü her şeyin bir sistem olduğunu öğretmeliyiz. Yani bir sistemin bir kesimi olduğunu öğretmeliyiz.
Bilgi kuramı dünyada birçok ülkede var. Bizim bilgiye münasebetimizi yenilememiz lazım. “Ne?” sorusuyla çok ilgileniyoruz. Çocuk bunun karşılıklarını öğrenince imtihanda başarılı oluyor. Fakat bu muavvakiyet değil. Öğrendiği şeyin ona yardımcı olması demek. Ne sorusunun yanı sıra ne ve nasıl öğrendin, ne biliyorsun. Nasıl bildiğini nasıl biliyorsun? sorularının da cevaplarını bilmeli.
