Türkiye’deki Fransız Okulları Federasyonu’na bağlı olan okul, 13 Haziran 2000’de Dışişleri Bakanlığıyla imzalanan mukavelede de yer alıyor. Tıpkı yıl bu okulun bünyesinde “Yeni Kuşak 2000” isimli bir birinci ve ortaokul da kuruldu. Kendini kanıtlamış klasik teknikleri, geleceğe hazırlayan yeniliklerle harmanlayan lisenin müdürü Alexandre Abellan, Türk öğrenci ve velilerle ilgili izlenimlerini “Türk öğrencilerde hürmet kelam konusu. Eğitime, öğretmene, bilgiye karşı saygılı Türk gençleri. Çok önemli öğrenme isteği içindeler. Bilgileri merak ederek öğrenme eforu içindeler. Lakin en kıymetli problmemleri sorgulamamaları.” diye aktarıyor.
Türk Müdür Başyardımcısı Mina Akcen’in de katıldığı görüşmede Müdür Alexandre Abellan ile eğitimi konuştuk:
– Sainte Pulchérie Lisesi daha evvel ortaokuldu.
Sainte Pulchérie, Şefkat Rahibeleri tarafından 1846’da yani 173 yıl evvel kurulan bir eğitim kurumu. Kısa bir mühlet içinde çok önemli bir talep gördü. Şu anki binasından evvel Fransız Konsolosluğu’nda eğitim vermiş. Kurulma hedefi da yoksul kız çocuklarını okutmak. 1973 yılına kadar ilkokul da vardı. 1998 yılına kadar daima bağımsız ortaokul olarak devam etti. 1998’de ilköğretim yasası çıkınca kapanma noktasına geldi. Sonrasında özel bir onayla lise olup karma eğitime geçti.
– Kız ortaokulu olarak, liseye geçişte zorlandınız mı?
Hayır. Çok eski bir ortaokulduk, lakin lise olarak tanınmamız biraz vakit aldı. Tabi bizim devrimizde ortaokuldan mezun olunca öbür Fransız liselerine gidiliyordu. Temeli biz veriyorduk, lakin herkes mezun olduğu liseyi söylüyordu. Biz de biraz isimsiz kahraman oluyorduk. Halbuki çok başarılı bir ortaokul eğitimi veriliyordu. Birinci 10 yıl yabancı okullar ortasında belirli bir noktaya gelme savaşı verdik. Çok dinamik, bir arada çalışan, her türlü yeniliğe açık bir grup olarak yolumuza devam ettik. Bu gayretle da şu an olduğumuz noktaya geldik. 2000 yılından beri etkin, dinamik, amaçlı, kararlı, çağdaş, yeniliklere açık, toplumsal sorumluluk anlayışı yüksek bir lise olarak adeta birinci günkü heyecanımızla öğrencilerimizi hayata hazırlıyoruz. Sorumluluklarımızın şuurunda, statünün hakkını vererek tüm başka okullarımızla birlikte yolumuza devam ediyoruz. Okulumuzun ismi ekseriyetle yanlış söylem ediliyor. Bazen de karıştırılıyor. Ben birinci vakitler çalışırken “Beni Alman Hastanesi’nin önünde bırakın” derdim. Artık ise Sainte Pulchérie’ye gideceğimi söylüyorum ve tereddütsüz anlaşılıyor. Bu 20 yıllık süreç içinde küçük bir lise olarak adım atan okulumuz başka büyük liseler ortasında yerini aldı.
– Okulunuzun farkı nedir?
Eğer bunu dışarıdan birine sorarsanız çabucak “disiplin” der. Lakin eski disiplin anlayışı bizde beklenti seviyemizi üst çıkaran bir unsur diyebiliriz. Ortalama 450 öğrencimizi çok âlâ tanıyoruz. Zayıf ve güçlü taraflarıyla öğrencileri tanıma, takip etme, geliştirme manasında çok hoş bir süreç yaşanıyor eğitimde. Koridorları, sınıfları, başka kısımlarıyla sakin bir okuluz. Yerleşkesi çok büyük bir okul değiliz. Bu nedenle takip de kolay. Öğrencilerimizi çok yakından tanıyoruz. Bu nedenle de öğrenci ve eğitimci ortasında çok hoş bir inanç duygusu var. İnanç duygusu ve samimiyet rastgele bir sıkıntıya taban hazırlamıyor.
DİL, DEĞERLİ BİR ETKEN
Fransız okulları olarak pek çok yabancı okulun da eğitim sistemlerinden etkileniyoruz. Amerikan okullarından da, Finlandiya eğitim sisteminden de, tabi Fransız eğitim sisteminin önemli tarafını her vakit saklıyoruz. Fransa bir edebiyat ülkesi. Bu edebiyatı öğrencilerimize verdiğimizde donanımlı yetişiyorlar, onlarla üniversite ve sonrasında devam ediyor. Öğrenciliğimizde aldığımız Fransız eğitim sisteminden eser yok diyebiliriz. Daha çok konuşan, paylaşan, keyifli, eğlenen, okulunda çok uzun saatler geçiren öğrencilerimiz var. Gençler tabi ki memnunlar. Zira kendilerini eğitim takımıyla birlikte, bir yetişkin özgüveniyle okulun her alanında faaller. Bu aidiyet hissini oluşturuyor. İki lisan aslında garanti olarak öğreniliyor. Öğrenciler burada kültürü sanatı, edebiyatı öğreniyor. Lisan burayı tercih etmelerinde değerli bir etken.
BİZDE ÖĞRENCİ KEYİFLİ OLUR
Veliler çocuklarını buraya getirirken nasıl bir okula getirdiklerinin şuurunda. Bu manada da bizim ne kadar rehberlik ve refakat usulüyle çocuklara yaklaştığımızı çok yeterli anlıyorlar. Bilhassa biraz içine kapanık, kendini çok fazla öne atmayan çocuklar, buradan mezun hayatı boyunca dayanak olacak bir bilhassa mezun olacaklar. Çok hoş ve inançlı bir ortam içinde çocuklarının adeta bir çiçek üzere açacağını biliyorlar. Bu şuurla çocuklarını buraya getiriyorlar. Bilhassa çağdaş sanatlarla ilgili yaptığımız etkinliklerle çocuk kendini açabiliyor ve çok hoş başarılara imza atabiliyor. Her çocuk her okula uygun olmayabilir. Mesela çok daha büyük yerleşkesi olan bir okula gidebilir ancak o büyük binada, o kampusta çok da keyifli olmayabilir. Burada çocuğunun keyifli olarak eğitimine devam edeceğini veli biliyor.
TÜRK GENÇLERİ DAHA FAZLA SORGULAMALI
20 yıldır Türkiye’deyim. Geçmişten günümüze baktığım vakit çok büyük bir değişiklik görmüyorum. Zira birinci günden, bugüne kadar mentalite birebir. Hürmet kelam konusu. Eğitime, öğretmene, bilgiye karşı saygılı Türk gençleri. Çok önemli öğrenme isteği içindeler. Verileni merak ederek öğrenme uğraşı içindeler. Aslında o kadar saygılılar ki, bazen bilgiyi tartışma ve sorgulama imkânı vermiyor bu saygılı halleri. Tahminen de bu durum onların kültürel ve klâsik özelliklerinden kaynaklanıyor. Çok çalışkan beşerler ve bu da süratli ilerlemeyi sağlayan bir durum.
BURADAKİ KIYMETLER İNSANLIĞIN DEĞERLERİDİR
Müdür yardımcılığından geldiğim için öğrencilerin daima yanında ve yakınındayım. Onların hayatlarının içindeyim. Türkiye’de kültürler ortası hoş bağı sağladığımı düşünüyorum. Bu bizim okullarımızda çok değerli. Burası Türkiye’de eğitim veren bir Fransız okulu. Bu okullarda kültürel köprü, dostluk bağı olmalı diyoruz. Olması gereken de bu. Lakin tabi her vakit ne kadar oluyor? İki kültür de yalnız kendi anlayışlarıyla hareket ederse oradan önemli bir başarısızlık çıkar. Lakin ben sanırım iki kültüre de çok sahip çıkıyorum. Bu ülkenin bir vatandaşı üzere kültürümüz ve kıymetlerimize sahip çıkıyor. Bu manevi bedellere sahip çıkarken kendi kültürü sayesinde de bir üniversal eğitim veriyor. Her olay insani olarak bedellendiriliyor. Buradaki öğrencilerimizi insan olarak görüyoruz. Buradaki kıymetler insanlığın bedelleridir. O vakit da bu hoş bir adaptasyon getiriyor.
VELİLER EN PAHALI VARLIKLARINI BİZE EMANET EDİYOR
Velilerimiz vakit zaman fazla müdafaacı ve kollayıcı olabiliyor. Bu kadar çok muhafazaya inanın ki gerek yok. Kâfi ki eğitimde birebir lisanı konuşalım velilerimizle ve eğitim gayesine ulaşsın. Değerli olan ikna olmaları. İkna olduklarında ve itimat oluştuğunda tıpkı lisanı konuşabiliyoruz ve daha süratli ilerliyoruz. Zira kapalı üzere görünen sorunları veli de görmemiş, fark etmemiş olabiliyor. Bunu ortaya çıkarmak kolay olmuyor. Türk velileri çok cömert ve birkaç adım gittiğimizde, onlar çok daha ziyadesiyle geliyor. Nasıl dayanak olacaklarını, ne yapabileceklerini bilemiyorlar. Bu taraflarını kaybetmemeleri çok hoş. Aile kavramı Türkiye’de çok değerli. Çocuk tahminen 14-15 yaşında otonom olamıyor. Aileye bağımlı kalıyor lakin hiçbir vakit yalnız kalmıyor. Bu da ömür için çok kıymetli.
KİMDİR?
1973 yılında Fransa’nın Monpellier kentinde doğdu, birinci ve orta öğretiminin akabinde Monpellier Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Fransız Lisanı ve Edebiyatı Bölümü’nden mezun oldu. Birinci misyon yeri Filipin Üniversitesi Fransız Lisanı ve Edebiyatı Kısmı olup eş vakitli olarak Fransa Büyükelçiliği Kültür Sorumlusu olarak da vazife yaptı. 2000 yılında Fransızca öğretmeni olarak Türkiye gelip Ankara Tevfik Fikret Lisesi’nde Fransızca öğretmeni olarak atandı. Profesyonel manada tiyatro yaptığı için Fransızca öğretmenliğinin yanısıra tiyatro eğitmeni olarak da tiyatro kulübü ile yurtiçi ve yurtdışı şenlik ve yarışlarda yer aldı. Birebir vakitte tiyatro ve sanatsal projelerde faaliyetlerini sürdürdü. 2003-2004 ders yılında Sainte Pulchérie Fransız Lisesi’nde Fransızca öğretmeni olarak vazifeye başladı. 2004-2005 ders yılı itibariyle müdür yardımcısı, 2012 yılı itibariyle de okul müdürü olarak atandı. Hala bu vazifesi sürdürüyor.
